QUEN ACABA CO “CAMPO ESPAÑOL”?
Data da publicación: 04/03/2024 - Nome do autor: Benito García, Xornalista e Consultor de Asuntos Públicos
Nin a lei de restauración da natureza, nin a axenda 2030, nin as iniciativas de apoio á agricultura rexenerativa, nin a produción e consumo de proximidade e sostible... van acabar co "campo español". Outra cousa son reclamacións relacionadas coa PAC, os acordos como Mercosur e a importación de produtos con menores esixencias que aos locais. Pero non, non é ser sostible o que vai acabar co campo español.
Co campo español terminan os monocultivos tanto agrícolas como forestais introducidos por algunhas grandes corporacións en lugares inadecuados; co campo español terminan as decenas de empresas españolas, que están a operar en Marrocos e producindo alí os seus tomates, o seu aceite, os seus amorodos... froitas e produtos de horta que se come España e Europa (por certo, algo parecido vai ocorrer pronto tamén coa enerxía, co H2 como mellor exemplo); co campo español terminan aqueles que pretenden a eliminación do control do consumo de auga ou a aplicación sen control de herbicidas ou fertilizantes químicos; co campo español terminan os demagogos que aproveitan conxunturas para facer política; co campo español termina a agricultura intensiva; co campo español terminan as grandes granxas de produción de porco ou tenreira que carecen das necesarias superficies agrarias asociadas, para aplicación dos seus xurros para fertilizar plantacións e non depender dos agroquímicos, nos mesmos territorios nos que obter o alimento dos seus animais sen depender da importación; co campo español terminan as malas prácticas na agrocultura; co campo español terminan os urbanitas aleccionadores, case tan perigosos como os chamados ecoloxistas de fin de semana; co campo español terminan os grandes intermediarios que se converteron nos que gobernan en realidade o destino dos agricultores, coas súas "ditaduras" de prezos e condicións de entrega de produtos (só hai que lerse a recente sentenza contra o "cartel lácteo"); co campo español termina o exceso de burocratización si, pero a que somete aos pequenos e medianos agricultores igual que ás grandes empresas de produción agraria; co campo español terminan os que prefiren arrendar os seus terreos a aproveitamentos industriais ou enerxéticos...
No "campo español" hai moitos campos. Quen isto escribe naceu, criouse e viviu cos pés incrustados nunha parte do "campo español", no campo galego, porque no "campo español" hai moitos campos con moitas realidades sociais, económicas e ambientais diferentes. O campo no que eu nacín é o dun municipio e comarca agraria, no que toda a súa actividade económica pivotou en ton ao campo que o circunda... aos seus agricultores e aos seus gandeiros... un campo e uns campesiños abandonados pola clase política, que nestes 100 anos negoulle investimentos (non só produtivas) que lles permitisen alcanzar un mínimo de calidade de vida (sanidade, educación, lecer...) e servizos, sen os cales a quen lle apetece vivir no "campo español" podendo trasladarse á cidade e obter un mellor futuro para os seus fillos?
Non, definitivamente o campo español non necesita "apoio incondicional" (nin gurús con discursos monotemáticos sobre normativas ambientais, que non se leron, pero compran o relato a políticos oportunistas con ganas de quentar a rúa só en beneficio propio e non en favor das lexítimas demandas do rural español). O campo español necesita investimentos, poñerse á altura dos grandes, non reducir as esixencias ambientais e sociais á altura dos pequenos; necesita acción, decisións e apoios condicionados, por suposto... a unha práctica sostible. Porque algo é sostible, cando o é á vez social, económica e medio ambientalmente.
Necesitamos AGROCULTURA para que a agricultura, a gandería ou o forestal teñan futuro, e que os demais alimentos de calidade e o medioambiente teñan ao seu mellor aliado: o agrocultor.