Administracións autonómicas aclaran as dúbidas sobre as queimas agrícolas da nova Lei de residuos
A Lei de Prevención e Defensa contra os Incendios Forestais de Galicia esixe que os gobernos locais dispoñan dun plan de prevención. Unha vez aprobados estes plans, o seguinte paso é dar acceso aos concellos a Xesbío, a ferramenta que permite identificar as parcelas, coa súa referencia catastral, que están en franxas dos 50 metros máis próximos á poboación. Todos os municipios galegos, con plans e ordenanzas locais (incluído o uso de queimas) presentados con anterioridade á entrada en vigor da Lei estatal de residuos e solos contaminados para unha economía circular, poden manter o uso do lume para a eliminación dos restos agrícolas. Do contrario, teñen que tramitalo ante a Xunta de Galicia.
A propia Lei recoñece a potestade de establecer un período transitorio de tres anos a aqueles concellos que planificasen no seu termo municipal o uso do lume, a través de autorizacións xa existentes ou solicitudes presentadas previamente á entrada en vigor da norma estatal o pasado 10 de abril. Os plans locais inclúen as singularidades de cada territorio e incorporan os coñecementos dos sectores implicados, coa fin de asegurar ao máximo a conservación dos montes fronte ao risco de incendio forestal.
Algúns concellos que se precipitan: o caso de Lalín
O goberno local lalinense ven de presentar unha moción a través da cal insta ao Estado a rectificar a medida de prohibición de queimas agrícolas e silvícolas establecida con carácter xeral pola lei 8/2022. A proposta é firmada polo concelleiro de Medio Ambiente, César Reboredo, que defende os “enormes prexuízos que implica para a veciñanza de Lalín, así como para o conxunto da poboación que ten no rural o seu medio de vida”. Neste sentido, pide ao Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico que se elimine a prohibición de xeito inmediato. Con todo, a proposta de Reboredo cae nun erro indocumentado.
A organización ASAJA promoveu a semana pasada a presentacion desta iniciativa en diversos concellos. Porén, a mesma iniciativa quedou obsoleta ao aclararse dende administracións autonómicas (como a de Valencia) que ese artigo da Lei non é aplicable para aqueles concellos que fan os seus deberes (como é o caso da maior parte dos concellos galegos). Noutras palabras, o que fai ese artigo é obrigar aos concellos a que, antes de tres anos, conten cos seus propios plans de xestión, baixo a ameaza de non poder realizar logo queimas de residuo agrario vexetal. O alcalde de Lalín debería dar orde de retirar a iniciativa, pois non hai nada que rectificar. Non é unha prohibición absoluta, delimita un carácter xeral. É a Xunta a que establecerá o réxime de autorizacións, como xa acontecía antes da Lei.